Tym razem będzie ekonomicznie:
"Wydawało się, że po Polskim Ładzie kiedy zrobiono przedsiębiorcom naprawdę - to cytat - jesień średniowiecza, to nic gorszego nie może ich spotkać, oczywiście poza Polskim Ładem 2.0, to nie, bo jest kampania wyborcza, w związku z czym trzeba rozdawać, a jak się rozdaje, no to ktoś musi za to zapłacić"
Problem jest w tym że zwolennicy rządzącej partii, zwłaszcza w mniejszych ośrodkach naprawdę wierzą w to, że to rząd daje pieniądze, nawet że sam prezes je daje. I tu znów wracamy do słynnego cytatu, że rząd NIE MA swoich pieniędzy! Jak w takim razie zdobywa je na 13., 15. i 20. emerytury? Po pierwsze zadłuża kraj, po drugie mniej lub bardziej nie wprost podnosi podatki, nazywając to np. opłatą mocową, paliwową, od napojów słodzonych, małpek etc. No i oczywiście zawsze można dokręcić śrubę pracodawcom podnosząc ZUS-y czy składki, bo jak mówi prezes, to przecież cwaniaki.
"Człowiek chętnie się podzieli, pod warunkiem że będzie wiedział, że te pieniądze, którymi się dzieli są wykorzystywane - teraz górnolotnie będzie - dla dobra wspólnego, dla dobra państwa. Jeżeli widzi raport NIK dot. wykonania budżetu - pierwszy raz w historii negatywny - ze wskazaniem tylu nieprawidłowości, że włos się na głowie jeży, jeżeli widzi raport NIK wydatkowania środków w Ministerstwie Obrony Narodowej, Ministerstwie Kultury, tego co dzieje się w Ministerstwie Sprawiedliwości itd. to myśli sobie: to ja od 6:00 do 20:00-21:00 pracuje po to, żeby wypracować zyski, które później oni traktują w taki sposób?
Z tym dzieleniem się, zwłaszcza w relacji właściciel-pracownicy bym dyskutował, właściciel prędzej zamieni sobie Merca na Ferrari, niż podniesie pensje tym, co na niego robią - tu niestety jedynym ustawowym batem jest tzw. płaca minimalna... Polacy co prawda dzielą się, ale przy jakiś dramatycznych historiach, jak z uchodźcami z Ukrainy, czy robiąc zbiórki na chore dzieci, przy wydatnej pomocy mediów wszelakich, które te tematy nagłaśniają - ostatni przykład to mała Lenka z paskudnym zespołem RETT i to należy szanować, codziennej życzliwości próżno jednak szukać. Rafał zwraca też uwagę na ważną rzecz - jeśli z naszych podatków budowano by drogi, modernizowano szpitale czy szkoły, czy zrobiono porządny program mieszkaniowy dla młodych ludzi to nikt by złego słowa nie powiedział. Gdy jednak słyszą, że publiczne pieniądze idą na jakieś firmy-krzaki, które dostają po kilkadziesiąt milionów na jakieś wydumane pomysły, typu skablowanie dna Bałtyku, albo chce się stworzyć megalomańskie CPK na krzywdzie tysięcy ludzi, o kupowaniu willi dla prywatnych fundacji nie wspominając, to aż się nóż w kieszeni otwiera. Żadna władza nie jest święta, będę to jednak po wtóre powtarzać, że obecna przekracza wszelkie granice rozpasania, co pokazuje choćby najliczniejszy rząd po 1989 r., czy kilkunastokrotny wzrost wydatków na kancelarię premiera na przestrzeni ledwie kilku lat!
"Dziwi się Pani (do ekonomistki Anny Gołębickiej) tym młodym ludziom, którzy widzą, że jeżeli pójdą do pracy to nie dość, że będą mieli naprawdę solidnie pod górę, żeby prowadzić własną działalność gospodarczą w wielu obszarach, to już temat na zupełnie inną dyskusję, a potem lwia część co wypracują zostanie im zabrana i roztrwoniona, mówiąc wprost"
Fakt że są różnice - pokolenie X, z lat 70., które było w wielu wypadkach beneficjentami zmian, wykorzystało transformacje z lat 90. (byli wtedy młodzi, pełnoletni i ambitni) i chciało zasuwać, założyli nieznane wcześniej biznesy i im się udało. Pokolenie Y z lat 80. miało już gorzej - bo wiele rzeczy już wymyślono, gdy PRL się kończył mieli kilka lat i firm raczej by nie założyli, wpadli w obszar złej koniunktury późnych lat 90. i początku nowego wieku, dodatkowo było to pokolenie wyżu demograficznego, ale jednak wierzyli, że przyjdzie Unia Europejska i będzie lepiej - udało się tym, którzy wyjechali w pierwszych latach na Zachód i mniej licznym, którzy zainwestowali w rodzącą się powoli informatykę. Obecne pokolenie 20-latków jest mocno pokiereszowane - ciągłymi rewolucjami w edukacji i pandemią. Ma też kryzys autorytetów - o ile dla pokolenia X mogli być nim Jan Paweł II czy Lech Wałęsa, dla pokolenia Y Jerzy Owsiak czy Kuba Wojewódzki (były takie badania na początku XXI w.), to dla pokolenia Z nawet sam nie wiem - Kizo, Mata, może Popek? Dodatkowo widzą swoich zapracowanych rodziców (z pokolenia X), którzy często przeczą ideałom, które sami głoszą - typu ucz się, pracuj, będziesz wielki, a nierzadko bagatelizujących ich problemy, co niestety daje efekt w postaci nadpopytu w kwestii psychiatrii młodzieży.
Zauważcie - z jednej strony sfrustrowani pracodawcy, którzy widzą, że pieniądze z ich podatków idą kolokwialnie mówiąc - w kanał. Z drugiej sfrustrowana młodzież, która nie ma perspektyw i która nie wierzy w hasła rodziców, że praca popłaca i chce szybkich zmian to idealne podglebie dla Konfederacji, która głosi absolutną wolność gospodarcza, proste, nieraz prostackie wręcz postulaty, a przekaz przewodniczącego Mentzena zbiera poklask w internecie. I o ile jego hasło o Polsce bez podatków jest chwytliwe, o tyle Polska bez gejów, Żydów czy Unii Europejskiej powinna już budzić obawy...
